فردا تولد امام رضا (ع) است .
خیلی دلتنگم و بغض راه گلویم را بسته و اشک امانم را بریده .
نمیدانم چرا از شنیدن تولد امام به گریه افتادم و با دلی شکسته
گریه کردم .
دلم گرفته به اندازه تمام کسانی که دلشان میخواهد به زیارت
بروند و توان مالی ندارند .
دلم گرفته به اندازه تمام کسانی که عاشقند و عشق همه ی
وجودشان شده و معشوق باور ندارد این همه عشق را .
دلم گرفته برای عاشقان خسته ای که از همه چیز غافل
می شوند ،حتی معشوقشان .
دلم گرفته به اندازه تمام دلتنگی های عاشق .
بیائید در روزی که تولد امام رضا را تولد عشق می نامند آرزو کنیم .
کسانی که معشوق خود را فراموش کرده اند ،
دلشان به درد آید و به یادش گریه کنند .
چه سخت است زنده باشی و فراموش شده !
چه سخت است در خلوتت سخت گریه کنی و ندانی چرا ؟
چه سخت است عاشق باشی و عشق تو را نشناسد .
چه سخت است یاد کسانی که عاشقانه دوستشان داشتی
و نفهمیدند دوست داشتنت از روی عشق بود نه عادت .
یا امام رضا . عشق را به کسانی بیاموز که معشوقشان را
در زرق و برق زندگی گم کرده و از یاد برده اند .
یا امام رضا عشق را به کسانی هدیه کن که بدانند
عشق چیست ، عاشق کدامست .....
دوستتان دارم . غروب
نظرات شما عزیزان: